cacumen

  • 81PROTESILAEUM — Graece Πρωτεσιλάειον, Protesilai Fanum vel Sepulchrum, in Cherroneso erat, ex ad verso Sigei; circa quod arbores plantatae, ubi in eam altitudinem increverant, ut Ilium possent aspicere, statim inarescebant, deinde revirescere incipientes iterum… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 82TEMPSIS — cacumen Tmoli montis, in quo 100. annos vivunt incolae. Plin. l. 7. c. 48 …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 83THERAPNAE quae THERAMNE — THERAPNAE, quae THERAMNE Steph. Terapnae Papinio oppid. Laconicae apud Eurotam fluv. proximum quoque Spartae urbi, ubi Diana primum coli coepit, teste Solinô, c. 13. et Leda Castorem, Pollucem et Helenam peperisse traditur. Stat. Theb. l. 3. v.… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 84THYRSUS — I. THYRSUS fluv. Sardiniae praecipuus, in ora occidentali vulgo Torso. Baudrando hodie Thirso, otitur in parte Boreali dein per mediam Insulam fluens, 5. mill. pass. ab ARborea in mare se Sardoum exonerat. II. THYRSUS hasta dicta est hederâ… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 85TICHIUS — cacumen Oetae montis, Liv. l. 36. c. 16. et 19 …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 86ULMUS — I. ULMUS gratissima vitibus arbor. Papinius Statius, l. 5. Sylv. 1. v. 49. Qualiter aquaevo sociatam palmite vitem Ulmus amat, miscetque nemus Manilius, l. 5. Et te, Bacche, tuas nubentem iunget ad ulmot. Alii passim, de utriusque arboris… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 87UMBILICUS — quoe iliorum umbo, Isidor. ad libros a Romanis translatus est. Libris enim materiam coretx olim, papyrus, carbasus, ovilla tergora, lintei, plumbum, et alia suppeditârunt, ut cuilibet animadvertere promptum est. Vide supra. Iidem quod circum… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 88cacume — ca·cù·me s.m. LE vetta di un monte: e per lo monte del cui bel cacume | gli occhi della mia donna levaro (Dante) | estens., sommità, cima: le passe frondi per lo soverchio sole levarono i loro cacumi (Boccaccio) {{line}} {{/line}} DATA: 1913 19.… …

    Dizionario italiano

  • 89cacuminale — ca·cu·mi·nà·le agg., s.f. 1. agg. BU relativo alla vetta, alla sommità: zona cacuminale di un monte 2. agg. TS bot.com. di pianta, che cresce al limite delle nevi perenni; anche s.f. 3. agg. TS fon. → retroflesso| s.f. → retroflessa {{line}}… …

    Dizionario italiano

  • 90cacume — s.m. [dal lat. cacumen ], lett. [parte sommitale di un monte] ▶◀ cima, cocuzzolo, picco, pizzo, punta, sommità, vetta. ◀▶ piede, falda, pendice …

    Enciclopedia Italiana