Gayo Valerio Pudente

Gayo Valerio Pudente
Decumanus maximus porticado con dirección al Foro de Cuicul, lugar de nacimiento de G. Valerius Pudens.

Gayo Valerio Pudente (en latín Gaius Valerius Pudens) fue un senador romano de origen norteafricano que vivió a finales del siglo II y comienzos del siglo III, que logró ser consul suffectus.

Cursus honorum

Denario emitido por Septimio Severo en 193 con su busto en el anverso y en el reverso un Aquila correspondiente a la Legio II Adiutrix, como indica la inscripción de este reverso, de guarnición en Pannonia Inferior a las órdenes de G. Valerius Pudens en ese año.

Gaius Valerius Pudens nació en la ciudad de Cuicul (Djémila, Argelia),[1] en la provincia romana de Numidia.

Desconocemos cuales fueron los pasos de su carrera anteriores a ser gobernador provincial de rango pretorio, pero cuando Septimio Severo se proclamó emperador en 193 frente a Didio Juliano después del asesinato de Pertinax, tres inscripciones nos indican que era gobernador de la provincia Pannonia Inferior,[2] ejerciendo su cargo en su capital Aquimcum (Budapest, Hungría), y como era norma en las provincias con una sola unidad legionaria de guarnición, era simultáneamente Legatus Legionis de la Legio II Adiutrix, única legión de esta provincia. Posiblemente había sido nombrado legado de Pannonia Inferior por Cómodo. Las mencionadas inscripciones presentan a Valerius Pudens como un hombre sumamente religioso, ya que las tres son aras votivas dedicadas, respectivamente, al dios y genio de su provincia, a la Fortuna y a Minerva.

Otra inscripción procedente de la ciudad panonia de Intercisa (Dunaujvaros, Hungría), situada unos km. al sur de Aquincum, muestra a Valerius Pudens como gobernador de la mencionada provincia otorgando en nombre del emperador no mencionado (¿Cómodo?) la licencia honrosa a un soldado de la Cohors I miliaria Hemesorum, una de las unidades de Auxilia de guarnicón en Pannonia Inferior.[3]

Desde su puesto de gobernador de Pannonia Inferior secundo a Septimio Severo en sus pretensiones de ascenso a la púrpura imperial, lo que le valió ser nombrado consul suffectus en 197, y ser designado inmediatamente gobernador de la provincia Germania Inferior, recién arrebatada a Clodio Albino tras su derrota en la batalla de Lugdunum (Lyon, Francia), como indica una inscripción procedente de Roomburg (Países Bajos), que conmemora la restauración de un arsenal en Matilo por una vexillatio de la Cohors XV Voluntariorum.[4]

En algún momento entre los años 202 y 206, Septimio Severo lo nombró gobernador de Britannia, posiblemente en relación con una sublevación de la tribu de los brigantes, como parecen indicar inscripción en las casernas de la Cohors VI Nerviorum en Bainbridge (Reino Unido).[5]

Su carrera culminó hacia 210-211 cuando Caracalla lo nombró procónsul o gobernador de la provincia Africa Proconsularis,[6] permitiendo en 212 a Publius Opstorius Saturninus, flamen perpetuo del Municipium Vazitanorum trasladar a la básilica del foro municipal una estatua ecuestre de la divinidad local;[7] este mismo sacerdote erigió una capilla con un complejo hospitalario al dios sandor Esculapio hacia 212,[8]

Tertuliano, por su parte, describe el gobierno de Valerius Pudens en su provincia como suave hacia los cristianos.[9]

Bibliografía

  • Anthony R. Birley. Septimius Severus, the African Emperor, Ed. Routledge, Nueva York, 1971. ISBN 0-415-16591-1
  • Lambertz: Valerius 322, Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft (RE), VIII A, cols. 214-216.

Notas

  1. Birley, A.R., 1971, p. 172.
  2. CIL III 10396 = AE 1891 63: Dis et Genio/ provinciae/ Pannoniae/ C(aius) Val(erius) Pud(n)es/ leg(atus) Aug(usti) pr(o) pr(aetore). CIL III 10399: Fortunae/ huius loci/ C(aius) Val(erius) Pudens/ leg(atus) Aug(usti) pr(o) pr(aetore). CIL III 10438: Minervae/ Victrici/ C(aius) Val(erius) Pudens/ leg(atus) Aug(usti) pr(o) pr(aetore)
  3. RIU 5, 1180: [D(is)] M(anibus)/ [M(arcus) A]ur(elius) Bazas vet(eranus) ex [--- coh(ortis) I/ oo (milliariae) H]emes(enorum) domo Ge[rasa/ mi]ssus honesta m[issione/ a] Val(erio) Pudente c(larissimo) v(iro) am[pl(issimo?) praes(ide?)/ vi]vus sibi feciendum [curavit/ in]stantibus [nomine ------
  4. CIL XIII 8824: Imp(erator) Caes(ar) L(ucius) Septimius Sever/us Aug(ustus) et M(arcus) Aurelius Antonin/us Caes(ar) coh(ortis) XV vol(untariorum) arma/mentarium vetustate conla/bsum restituerunt sub Val(erio) Pu/dente leg(ato) Aug(usti) pr(o) pr(aetore) cura(nte) et Caecil(io) Batone// Pr(a)e[positus vexillationis c8o)h(ortis) eiusdem?]
  5. Imp(eratori) Caesari Lucio Septimio/ Severo Pio Pertinaci Aug(usto) et/ Imp(eratori) Caesari M(arco) Aurelio/ Antonino Pio Felici Aug(usto) et/ P(ublio) Septimio Getae no/[[bili[ssimo Caesari dd(ominis)]]]/ nn(ostris) Imp(eratore) Antonino II et/ Geta Caesare co(n)s(ulibus) centuriam/ sub cura C(ai) V(aleri) Pudentis/ amplissimi co(n)sularis coh(ors)/ VI Nervior(um) fecit cui praeest/ L(ucius) Vinicius Pius praefectus coh(ortis) eiusd(em)
  6. CIL VIII 11999, civitas Vazitana Sarra: Signum dei cum equo ex aere M[---]a[---]ure I[---]ci[---]ni [---]/ ex aede vetere in hanc aedem munificentia/ [P(ubli) Ops]tori Saturnini fl(aminis) perp(etui) factam res publ(ica) Vaz/[ita]norum permittente Valerio Pudente proc(onsule)/ c(larissimo) v(iro) transtulit et in bas{s}il(ica) ab eodem Opstorio emta/ imposui[t].
  7. von Lambertz, col. 215.
  8. CIL VIII 12006: [Pr]o salute Imp(eratoris) Caes(aris) divi Septimi Severi [P]ii Ara[b(ici)] Adiabe[nic]i Parthici maximi Britt[ann]ici maximi fil(ii) divi M(arci) Antonini Pii Germanici Sarmatici nepot(is) divi Antonini Pii / pronepot(is) divi Hadriani abnep(otis) divi Traiani Parthici et divi Nervae adnepot(is) M(arci) Aureli Antonini Pii Felicis principis iuventutis Augusti / Parthici maximi Brittan[ni]ci max(imi) trib(unicia) potest(ate) XV imp(eratoris) III co(n)s(ulis) III p(atris) p(atriae) et Iuliae Domnae Augustae Piae Felicis matris Aug(usti) et castrorum et senatus totiusq(ue) domus divinae / P(ublius) Opstorius Saturninus fl(amen) p(erpetuus) sac(erdos) Merc(uri) cum patriae suae Vazitanae triplicata summa fl(amonii) p(erpetui) HS III m(ilia) n(ummum) aedem Mercurio Sobrio pollicitus fuisset ampliata liberalitate eandem aedem / cum pronao et ara fecit et ob dedicat(ionem) {a}epulum et gymnasium ded[it lo]c(us) dat(us) d(ecreto) d(ecurionum) idem iam ant(e) hoc ob honorem XI pr(imatus) aed[e]m Aesculapio deo promissam ba{s}sil(icam) coherent(am) multiplicata pec(unia) fecit.
  9. TERTULIANO, ad Scapulam 4, 3: (...) Pudens etiam missum ad se Christianum, in elogio concussione eius intellecta, dimisit, scisso eodem elogio, sine accusatore negans se auditurum hominem secundum mandatum.
    Traducción: (Valerio) Prudente incluso tuvo que llevar la dirección en la acusación de un cristiano que presentó una denuncia de extorsión. Como no se encontraba testigo para apoyar la acusación, dijo que, según el texto de la ley, no podía seguir el juicio.

Wikimedia foundation. 2010.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Mira otros diccionarios:

  • Cohors XV Voluntariorum — civium romanorum Activa Desde 9 hasta ¿260?. País Imperio romano Tipo …   Wikipedia Español

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”