Hiragana

Hiragana
Kana - Gojūon
w r y m h n t s k vocal
a
i
u
e
o
Grafemas del alfabeto silabario hiragana.

El hiragana (平仮名 o ひらがな?) es uno de los dos silabarios empleados en la escritura japonesa junto con el katakana. También se suele emplear hiragana para referirse a cualquiera de los caracteres de dicho silabario. Proviene de la simplificación de caracteres más complejos de origen chino que llegaron antes del comienzo del aislamiento cultural japonés, que se mantuvo inflexible hasta el final de la era Edo.

Cuando se refiere al conjunto de silabarios hiragana y katakana se le conoce como Kana.

Estos caracteres, al contrario que los kanji, no tienen ningún valor conceptual, sino únicamente fonético.

El silabario hiragana consta de 46 caracteres que representan sílabas formadas por una consonante y una vocal, o bien una única vocal. La única consonante que puede ir sola es la 'n'.

Este silabario se emplea en la escritura de palabras japonesas, partículas y desinencias verbales; en contraste con el katakana que se emplea para palabras extranjeras y onomatopeyas. Por ello, el hiragana es el primer silabario que aprenden los niños nipones. A medida que aprenden los kanji, los estudiantes van reemplazando los caracteres silábicos en favor de los caracteres chinos.

Contenido

Caracteres hiragana y diptongos

あ  a い  i う  u え  e お  o ゃ  ya ゅ  yu ょ  yo
ka ki ku ke ko きゃ kya きゅ kyu きょ kyo
sa shi su se so しゃ sha しゅ shu しょ sho
ta chi tsu te to ちゃ cha ちゅ chu ちょ cho
na ni nu ne no にゃ nya にゅ nyu にょ nyo
ha hi fu he ho ひゃ hya ひゅ hyu ひょ hyo
ma mi mu me mo みゃ mya みゅ myu みょ myo
ya yu yo
ra ri ru re ro りゃ rya りゅ ryu りょ ryo
わ wa ゐ wi ゑ we を wo ゐゃ wya ゐゅ wyu ゐょ wyo
n
ga gi gu ge go ぎゃ gya ぎゅ gyu ぎょ gyo
za ji zu ze zo じゃ ja じゅ ju じょ jo
da ji zu de do ぢゃ ja ぢゅ ju ぢょ jo
ba bi bu be bo びゃ bya びゅ byu びょ byo
pa pi pu pe po ぴゃ pya ぴゅ pyu ぴょ pyo

Los caracteres en rojo han quedado obsoletos en el japonés moderno.

Nota sobre la pronunciación. Todas las letras se pronuncian más o menos como en español salvo:

  • u: no está redondeada (se pronuncia estirando los labios como L)
  • h: se pronuncia como en inglés (es decir, suena como la 'j' pero más suave)
  • r: es siempre suave, como la 'r' de 'cara', pero nunca como la 'rr' de 'torre', ni siquiera al inicio de la palabra. Al final de palabra suena como L (si es penúltima antes de una 'u' final, como ésta es muda, también se pronuncia como L)
  • w: se pronuncia como la 'u' de 'chihuahua'
  • j: suena como la j inglesa de jacket o la ll dental
  • y: suena como un diptongo ia, iu, io
  • fu: suena entre fu y hu, con la h inglesa
  • wo: se pronuncia simplemente como 'o' cuando es utilizada como partícula y como uo cuando forma parte de una palabra
  • z: se pronuncia como la "s" sonora, similar al sonido de una abeja.
  • u: al final de palabra no se pronuncia o se pronuncia como o prolongada
  • ha: se pronuncia tal y como suena. "Wa" en caso de ser la partícula que indica sujeto ( ejemplo : Watashi wa ... desu / Yo soy ....)
  • ei: se pronuncia 'ee' (una e seguida de otra). Así 'sensei' se pronuncia 'sensee'
  • aa: se pronuncia como a prolongada. en romaji se escribe como ā
  • ii: se pronuncia como i prolongada. en romaji se escribe como ī
  • uu: se pronuncia como u prolongada. en romaji se escribe como ū
  • ee: se pronuncia como e prolongada. en romaji se escribe como ē
  • ou: se pronuncia como o prolongada
  • oo: se pronuncia como o prolongada. en romaji se escribe como ō

(Formación de nuevos sonidos mediante nigori) Existe un acento diacrítico en japonés llamado [nigori], y sirve para formar consonantes sonoras o 'impuras' (caso de la G, Z, D y B) o la medio impura P.

En el primer caso, el de las consonantes sonoras, se emplea el dakuten (゛) (濁点), que se representa con dos trazos diagonales cortos en la parte superior derecha del carácter. También se le suele llamar ten ten.

Para formar el sonido P, se emplea el handakuten (゜) (半濁点), que tiene forma de círculo y se escribe también en la parte superior derecha del carácter. Se le conoce también como maru.

[Más sobre pronunciación: 'z' y 'j' son como en inglés. 'ge' y 'gi' se pronuncian 'gue', 'gui'.]

Diptongos

Por otra parte, cuando una sílaba se une con ya, yu, yo, se pueden formar diptongos. En este caso el segundo kana (ya, yu o yo) se escribirá más pequeño de lo habitual. [La pronunciación de esta y es la de una i consonántica (como la i de novio [bjo]). Otro ejemplo es la 'u' en algunas palabras inglesas en que suena como yu: huge (hyu)]

Consonantes dobles o geminadas

Las consonantes dobles se forman escribiendo un 'tsu' pequeño (っ) detras de la consonante en cuestión. Sólo se doblan las consonantes k, s, t, p.
Ejemplos: よっか (yokka, día 4 de mes), ざっし (zasshi, revista), だった (datta, pasado del verbo ser), にっぽん (nippon, Japón). La pronunciación es: yo-ka, za-shi, da-ta, ni-pon, es decir, se pronuncia con un breve espacio entre la sílaba anterior y la posterior .
En cuanto a las consonantes nasales ('m', 'n'), se doblan escribiendo ん delante. Ejemplos: おんな (on'na, mujer), うんめい (unmei, destino).
Al igual que en español, la 'n' ん se pronuncia 'm' delante de 'p' o 'b'. Ejemplos: せんぱい (sempai, fórmula de respeto a los que tienen un grado de estudio mayor), こんばん (komban, esta noche).

Vocales largas

Finalmente, existen vocales largas, que se forman de la siguiente manera:

  • (Sílaba en -a) + a: おかあさん (okaasan = madre)
  • (Sílaba en -i) + i: おにいさん (oniisan = hermano mayor)
  • (Sílaba en -u) + u: じゅう (jyuu = diez)
  • (Sílaba en -e) + e: おねえさん (oneesan = hermana mayor)
  • (Sílaba en -e) + i: せんせい (sensei = profesor, maestro) La letra e se cambia por la i (い)
  • (Sílaba en -o) + o: おおきい (ookii = grande)
  • (Sílaba en -o) + u: ありがとう (arigatou = gracias) La letra o se cambia por la u (う)

Véase también

Referencias

Enlaces externos


Wikimedia foundation. 2010.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Mira otros diccionarios:

  • Hiragana — Schrifttyp Silbenschrift Sprachen Japanisch Entstehung seit ca. 800 n. Chr. Offiziell in Japan Abstammung …   Deutsch Wikipedia

  • Hiragana — ひらがな Type Syllabary Languages Japanese and Okinawan …   Wikipedia

  • hiragana — HIRAGÁNA s.f. Scriere silabică japoneză folosită în principal pentru inflexiuni verbale şi adjectivale, prepoziţii, conjuncţii şi cuvinte pentru care nu există sau nu se justifică scrierea cu ideograme. (cf. engl. hiragana < cuv. jap., din… …   Dicționar Român

  • hiragana — statusas T sritis informatika apibrėžtis Ideografinis skiemeninis japonų raštas, sudarytas iš ↑hieroglifų ir kanos rašmenų. Susiformavęs iš kinų rašto VI–VIII a. Nuo 1946 m. vartojama 1850 hieroglifų ir 46 kanos rašmenys, turintys dvi formas –… …   Enciklopedinis kompiuterijos žodynas

  • hiragana — ● hiragana nom masculin Syllabaire japonais, utilisé pour noter les formants grammaticaux. hiragana [iʀagana] n. m. ÉTYM. XXe; mot japonais, de hira « plat », et gana. → Kana. ❖ ♦ Didact. Syllabaire japonais (⇒ Kana) …   Encyclopédie Universelle

  • hiragana — from Japanese hiragana, from hira “plain” + kana “borrowed letter(s).” …   Etymology dictionary

  • Hiragana — (Hirakana, eigentlich Firakana, Firagana, d. h. »ebene [gewöhnliche] geborgte Schrift«, nach andern Firogana, »breite geborgte Schrift«), die gewöhnliche Silbenschrift der Japaner, die unter dem Einfluß des Buddhismus etwa im 9. Jahrh. n. Chr.… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hiragana — (Hirakana), Silbenschrift der Japaner, s. Japanische Sprache, Schrift und Literatur sowie Tafel: Literatur I, 13 …   Kleines Konversations-Lexikon

  • hiragana — hiragàna ž DEFINICIJA lingv. japansko kurzivno pismo izvedeno iz kineskog pisma i prilagođeno svakodnevnoj upotrebi (jedno od dva japanska pisma) ETIMOLOGIJA jap. ← hira: obično + kana: japansko slogovno pismo …   Hrvatski jezični portal

  • hiragana — [hir΄ə gä′nə] n. the more widely used portion of the Japanese kana, or syllabary, having characters that are cursive …   English World dictionary

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”