Panait Istrati

Panait Istrati

Panait Istrati

Panait Istrati

Panait Istrati (Brăila, 10 de agosto de 1884 - Bucarest, 18 de abril de 1935) fue un escritor rumano que utilizó en su obra principalmente la lengua francesa. Fue muy popular en su momento y se le aplicó el sobrenombre de el Gorki de los Balcanes.

Contenido

Infancia y juventud

Hijo de una lavandera (Joiţa Istrate) y de un contrabandista griego al que nunca llegó a conocer, realizó sus estudios primarios. Lector voraz desde niño, tuvo que trabajar en oficios muy humildes, desde de camarero en una taberna hasta de buhonero.

Sus primeros escritos datan aproximadamente de 1907, cuando comenzó a enviarlos a periódicos socialistas rumanos. El primero que se publicó fue el artículo titulado «Hotel Regina», que apareció en România Muncitoare, periódico donde también se editarán sus primeros cuentos: Mântuitorul (El redentor), Calul lui Bălan (El caballo de Bălan), Familia noastră (Nuestra familia), 1 Mai (Primero de Mayo). También colaboró con otros periódicos izquierdistas, como Dimineaţa, Adevărul o Viaţa Socială.

En 1910 participó en la organización de una huelga en Brăila. Después, marchó fuera de la ciudad y viajó por Bucarest, Estambul, El Cairo, Nápoles, París (1913-1914) y Suiza, donde se estableció con la esperanza de sanar allí de su tuberculosis. Este periodo de vagabundeo estuvo también marcado por sus dos sucesivos matrimonios, ambos infelices. Regresó durante un breve periodo de tiempo a Rumanía, donde trató de establecerse como granjero, pero su proyecto fracasó.

Durante su estancia en un sanatorio tuberculoso suizo, Istrati conoció al escritor sionista Josué Jéhouda, con quien mantendrá una gran amistad y quien se convertirá en su tutor de francés.

La situación económica de Istrati era muy precaria: esto, junto a su enfermedad y su depresión le empujaron al suicidio en 1921, cuando se dirigía a Niza. Su mujer logró socorrerlo a tiempo y su tentativa se frustró. Poco antes de esto, había escrito al escritor Romain Rolland, a quien admiraba mucho y con quien había tratado de establecer comunicación durante mucho tiempo. La carta de Istrati llegó a manos de Rolland gracias a la policía, e inmediatamente le respondió. En 1923 Istrati publicó su relato Kyra Kyralina con un prólogo del propio Rolland. Esta narración será la primera del ciclo Adrien Zograffi. Rolland estaba fascinado por la vida azarosa de Istrati y le animaba a escribir más para publicar sus relatos en la revista que él y Henri Barbusse editaban, Clarté. La siguiente obra importante de Istrati fue su novela Codine.

Istrati y el comunismo

Istrati compartía los ideales izquierdistas de Rolland y, como él, admiraba la Revolución bolchevique. En 1927, coincidiendo con el décimo aniversario de la Revolución de Octubre, visitó la Unión Soviética. Durante la primera parte de su viaje estuvo acompañado por el embajador ruso en Francia Christian Rakovsky (quien, posteriormente, sufriría represalias por su oposición a Iósif Stalin). Istrati conoció buena parte de la zona europea de la Unión Soviética y asistió a las celebraciones revolucionarias de Moscú y Kiev. En Moscú coincidió con el que, con el tiempo, será uno de sus mejores amigos, el escritor griego Nikos Kazantzakis. Istrati expresó a Victor Serge su deseo de obtener la nacionalidad soviética. Serge y Kazantzakis escribieron a Stalin expresándole esta solicitud, pero su carta no recibió contestación.

Tras una accidentada estancia en Grecia (1928-29), en la que tuvo problemas con la policía y fue invitado a abandonar el país, regresó a la Unión Soviética. Extendió sus visitas a lugares más remotos del país, como la Moldavia, Nizhni Nóvgorod, Bakú y Batumi. Istrati se decepcionó con la dictadura de Stalin y fue uno de los primeros intelectuales en mostrar públicamente sus discrepancias y críticas (después llegarían las defecciones de Arthur Koestler, André Gide o George Orwell). Istrati denunció la persecución de los viejos bolcheviques y las purgas en masa. En diciembre de 1928 envió sus opiniones por escrito al OGPU.

A partir de entonces, sufrió una crisis de conciencia, pues empezó a ser tachado de trotskista e incluso de fascista por sus antiguos amigos comunistas, entre otros por Henri Barbusse, quien se mostró muy beligerante contra Istrati. Rolland, quien había elogiado las cartas de Istrati al OGPU, mantuvo sin embargo una actitud discreta en esta controversia y no se significó publicamente. Istrati, quien se había estado tratando su tuberculosis en Niza, volvió a Rumanía desmoralizado.

Últimos años

Tras su rechazo al régimen de Stalin, las ideas políticas de Istrati fueron muy ambiguas. El 8 de abril de 1933 publicó una artículo en la revista francesa Les Nouvelles Littéraires que se titulaba «L'homme qui n'adhère à rien» («El hombre que no se adhiere a nada»). Istrati estaba vigilado estrechamente por la policía secreta rumana (la Siguranţa Statului) y quizá por ello publicó en Cruciada Românismului (La cruzada rumana), periódico vinculado al grupo fascista y ultranacionalista de la Guardia de Hierro. De hecho, Istrati tuvo relación con Mihai Stelescu, quien fue elegido diputado en el Parlamento por la Guardia de Hierro en 1933 y que posteriormente abandonó el grupo. Su disidencia le acarreó la muerte a manos de una escuadra de la muerte de la Guardia de Hierro. El propio Istrati fue asaltado varias veces por grupos de la Guardia de Hierro.

Aislado y desprotegido, Panait Istrati murió en el Sanatorio Filareto de Bucarest. Su cuerpo fue enterrado en el cementerio de Bellu.

Traducciones al español

La obra de Istrati fue popular en España en la década de 1930 y su influencia se deja sentir en autores como Camilo José Cela, quien apreciaba el estilo vivaz y los cuadros violentos descritos por el autor rumano.[1]

  • Las narraciones de Adrian Zograffi. Prólogo: Vicente Blasco Ibáñez. Traducción: J. Delaville Le Roulx. Barcelona: Lux, [s.a.]
  • Isaac, el alambrero. Traducción: J. Elizalde. [Barcelona?]: Editorial Cooperativa Obrera, c. 1930.
  • Infancia de Adrian Zograff. Codine. Traducción de Manuel Pumarega. Madrid: Argis, 1930.
  • Mijail: mocedades de Adrian Zograffi. Traducción: Enrique Díez-Canedo. Madrid : Cenit, 1930.
  • El pescador de esponjas: páginas autobiográficas. Traducción: Ernesto de los Reyes. Madrid: Zeus, [1931]
  • La casa Thüringer. Traducción de Luis A. de Vega, Madrid : Fénix, 1933.
  • Los Aiducs. Las narraciones de Adrián Zograffi. Traducción de Joaquín Verdaguer. Barcelona : Lux, [s.a.]
  • El capitán Mavromati y otros estudios. Valencia, 1949.
  • Los cardos del Baragán. Presentación: Vintila Horia. Traducido del francés por Joaquín Esteban Perruca. Madrid: Emesa, 1973.
  • Mijail y otras obras. Traducción María Ginés. Barcelona: Planeta, 1974.
  • Kyra Kyralina. Prólogo de Joseph Kessel. Traducción: Ramón Hervás. Barcelona: Luis de Caralt, 1977.
  • Kira Kyralina. El tío Anghel. Traducción: Marian Ochoa de Eribe. Valencia: Pre-Textos, 2008.

Filmografía

Istrati escribió un guión cinematográfico en la Unión Soviética en el que adaptó su propia obra Los bandidos. Esta película nunca se llegó a rodar.

En 1927 se rodó la película muda Kira Kiralina, dirigida por Boris Glagolin y basada en la novela homónima. Esta obra conoció una segunda versión cinematográfica en 1993, gracias a una producción rumano-húngara dirigida por Gyula Maár.

En 1958 se rodó la película franco-rumana Ciulinii Bărăganului, dirigida por Louis Daquin y Gheorghe Vitanidis; en 1962 se rodó otra coproducción franco-rumana basada en su novela Codine, dirigida por Henri Colpi.

Bibliografía sobre Istrati

  • DADOUN, Roger: Panait Istrati, L'Arc, Aix-en-Provence, 1983.
  • GEBLESCO, Elisabeth: Panaït Istrati et la métaphore paternelle, Anthropos, París, 1989, ISBN 2-7178-1665-8
  • IORGULESCU, Mircea: Panaït Istrati, Oxus Éditions, collection Les Roumains de Paris, París, 2004, ISBN 2-84898-037-0
  • Jutrin-Klener, MONIQUE: Panaït Istrati: un chardon déraciné: écrivain français, conteur roumain, Éditeur F. Maspero, París, 1970
  • RAYDON, Édouard: Panaït Istrati, vagabond de génie, Les Éditions Municipales, París, 1968
  • SEIDMANN, David: L'existence juive dans l'œuvre de Panaït Istrati, Éditions Nizet, París, 1984, ISBN 2-7078-1040-1
  • VV.AA: Les haïdoucs dans l'œuvre de Panaït Istrati : l'insoumission des vaincus. L'Harmattan, collection Critiques Littéraires, París, 2002, ISBN 2-7475-3199-6

Notas

  1. ABC Cultural, 26 de julio de 1996.

Enlaces externos

Obtenido de "Panait Istrati"

Wikimedia foundation. 2010.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Mira otros diccionarios:

  • Panait Istrati — Panait (sometimes rendered as Panaït) Istrati (August 10 1884 mdash;April 18 1935) was a Romanian writer of French and Romanian expression, nicknamed The Maxim Gorky of the Balkans . Istrati was first noted for the depiction of one homosexual… …   Wikipedia

  • Panaït Istrati — Panaït Istrati, né à Brăila le 11 août 1884 et mort à Bucarest le 16 avril 1935, est un écrivain roumain de langue française, surnommé le « Gorki des Balkans » …   Wikipédia en Français

  • Panait Istrati — Panaït Istrati Panaït Istrati Panaït Istrati (10 août 1884, Brăila 18 avril 1935, Bucarest) est un écrivain roumain de langue française, surnommé le Gorki des Balkans. S …   Wikipédia en Français

  • Panaït Istrati — Panait Istrati Panait Istrati (* 22. August 1884 in Brăila, Rumänien; † 16. April 1935 in Bukarest) war ein französischsprachiger Schriftsteller rumänischer Herkunft. Seine Mutter war die Wäscherin Joiţa Istrate, sein Vater ein griechischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Panait Istrati — (* 22. August 1884 in Brăila, Rumänien; † 16. April 1935 in Bukarest) war ein französischsprachiger Schriftsteller rumänischer Herkunft. Seine Mutter war die Wäscherin Joița Istrate, sein Vater ein griechischer Schmuggler. Er wuchs in dem …   Deutsch Wikipedia

  • Istrati — ist der Familienname von: Alexandre Istrati (1915–1991), rumänisch französischer Maler und Vertreter des Informel Panait Istrati (1884–1935), französischsprachiger Schriftsteller rumänischer Herkunft Diese Seite ist eine Begriffsk …   Deutsch Wikipedia

  • Istrati —   [französisch istra ti, rumänisch is trati],    1) Alexandre, französischer Maler rumänischer Herkunft, * Dorohoi 9. 3. 1915, ✝ Paris 28. 10. 1991; lebte seit 1947 in Paris, wo er sich im Umkreis der École de Paris der abstrakten Malerei… …   Universal-Lexikon

  • Istrati — (Panait) (1884 1935) écrivain roumain d expression française. C est à une tradition orientale du récit que se rattache son art de conteur, dépourvu d artifices: la Vie d Adrien Zograffi (cycle romanesque, 1924 1933), Vers l autre flamme… …   Encyclopédie Universelle

  • Ιστράτι, Παναΐτ — (Panait Istrati, Βράιλα 1884 – Βουκουρέστι 1935). Ρουμάνος συγγραφέας ελληνικής καταγωγής, που αναφέρεται και με το ελληνικό του όνομα Γεράσιμος Βαλσάμης. Ο πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Βαλσάμης από την Κεφαλονιά και η μητέρα του η Ζωίτσα Ιστράτι… …   Dictionary of Greek

  • Истрати, Панаит — Панаит Истрати, 1927 Панаит Истрати (рум. Panaït Istrati, 10 августа 1884, Браилов&# …   Википедия

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”